Civilization 6: Rise and Fall Review

Το Civilization 6: Rise and Fall κυκλοφόρησε πριν ενάμισι χρόνο περίπου. Στο review μας είδαμε τί καινούριο και φρέσκο προσέφερε και πώς μπορούσε να συγκριθεί με το Civilization 5, το οποίο μετά και το δεύτερο expansion του, το εξαιρετικό Brave New World, έφτασε στο σημείο να είναι ένα πραγματικά πολύ ολοκληρωμένο παιχνίδι. Για του λόγου το αληθές, το Civilization 6 ήταν κι αυτό πολύ ολοκληρωμένο από πλευράς περιεχομένου οταν βγήκε, κάτι που μας έκανε όλους να αναρωτιόμαστε προς ποια κατεύθυνση θα το πήγαινε η Firaxis με το πρώτο expansion – κι αν επιτέλους θα διόρθωνε προβλήματα όπως η νοημοσύνη και το user interface. 
Η κατεύθυνση που παίρνει το πρώτο expansion του παιχνιδιού, Rise and Fall είναι ενδιαφέρουσα και κατά κάποιον τρόπο ανατρεπτική για την ίδια την κοσμοθεωρία στην οποία στηρίζεται η σειρά Civilization γενικότερα, αν όχι όλα τα παιχνίδια 4X. Σε αυτού του είδους τα παιχνίδια, οι τέσσερις διαδοχικοί στόχοι είναι αρχικά η εξερεύνηση του περιβάλλοντος, η εξάπλωση του κράτους σας, έπειτα η εκμετάλλευση των αντιπάλων και τελικά η εξολόθρευσή τους. Η έμμεση παραδοχή στα 4X είναι ότι η ροή του παιχνιδιού (όπως και η ιστορία, σύμφωνα με αυτό το μοντέλο) είναι μια γραμμική, εξελικτική υπόθεση, η οποία δεν έχει σκαμπανευάσματα, παρα μοιάζει με μια λογαριθμική γραφική παράσταση που απλώς παρουσιάζει την ανεμπόδιστα αυξητική, γεωμετρική πρόοδο της τεχνολογικής, πληθυσμιακής και οικονομικής ανάπτυξης της ανθρωπότητας. Πώς είναι δυνατόν ένα παιχνίδι που βασίζεται τόσο άρρηκτα σε αυτές τις παραδοχές να τολμήσει να πει “ξέρετε, μερικές φορές υπάρχουν και σκοτεινές περίοδοι, δεν είναι όλα πρόοδος”; Το Rise and Fall καταρχάς φέρνει τα eras, τους “αιώνες”, οι οποίοι χωρίζονται σε σκοτεινούς, “κανονικούς”, χρυσούς (οι οποίοι τώρα καταλαβαίνουμε γιατί δεν υπήρχαν στο βασικό παιχνίδι!) και ηρωικούς. 
Σε κάθε εποχή, μαζεύετε era points από διάφορα επιτεύγματα, είτε αυτά είναι ότι καταστρέψατε μια βαρβαρική κατασκήνωση, είτε ότι φτιάξατε κάποιο θαύμα του κόσμου ή προσελκύσατε κάποιο σπουδαίο πρόσωπο στην αυλή σας, είτε ότι κατασκευάσατε κάποια συνοικία, είτε αργότερα ότι κάνατε τον περίπλου της Γης, είτε ότι αλλάξατε πολίτευμα, είτε ότι καταφέρατε να φέρετε κάποια ελεύθερη πόλη υπό τη σφαίρα επιρροής σας κτλ. Το αν η επόμενη εποχή στην οποία μπαίνετε, πχ στην κλασική εποχή μετά την αρχαία, είναι χρυσός, κανονικός ή σκοτεινός αιώνας για εσάς, καθορίζεται από τον αριθμό πόντων που καταφέρατε να μαζέψετε στην προηγούμενη – θεωρητικά από το πόσα σπουδαία επιτεύγματα πραγματοποίησε ο πολιτισμός σας. 
Η κύρια μεταβλητή που επηρεάζεται από το αν είστε στο ναδίρ ή στο ζενίθ σας είναι η αφοσίωση (loyalty), άλλη μια καινοτομία του Rise and Fall. Πόλεις στο κέντρο της αυτοκρατορίας σας κατά την διάρκεια ενός χρυσού αιώνα είναι απόλυτα αφοσιωμένες σε εσάς, εξασφαλίζοντας ότι το κράτος σας παραμένει ενωμένο. Αντίθετα, ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια που βάζει ένας σκοτεινός αίωνας στην πορεία σας προς την δόξα είναι ότι ρίχνει τα επίπεδα αφοσίωσης σε όλες τις πόλεις σας. Αν έχετε συνοριακές πόλεις κοντά σε πόλεις αντιπάλων που εκπέμπουν αντι-αφοσιώση (λειτουργία που είχε ο πολιτισμός [culture] σε προηγούμενα παιχνίδια) ή μάλιστα αποικίες σε άλλες ηπείρους που λαμβάνουν μάλιστα και ιδιαίτερο debuff εξαιτίας αυτού, είναι πολύ πιθανόν αυτές οι πόλεις κατά την διάρκεια ενός σκοτεινού αιώνα να σηκώσουν μπαϊράκι και να ενωθούν με άλλους, πιο σταθερούς πολιτισμούς. Προφανώς μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το ίδιο κόλπο για να απορροφήσετε τμήματα αντιπάλων χωρίς να χυθεί στάλα αίμα και αυτό είναι μάλλον αρκετά πιο διασκεδαστικό από το να προσπαθείτε να κρατήσετε την αυτοκρατορία σας ενιαία.
Share on Google Plus

About Freegr network

    Blogger Comment
    Facebook Comment

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου